Welkom op mijn laatste seizoen
Het seizoen 23-24 is mijn laatste seizoen als muziekprogrammeur, niet enkel bij Ha Concerts maar tout court.
Na een carrière van 37 jaar kijk ik in dat seizoen met een nostalgische blik terug op artiesten die ik op mijn pad ben tegengekomen en een lange tijd heb gevolgd.
Het zijn er maar een paar uit velen die ik een warm hart toedraag en die de jazz in België en internationaal kleur hebben gegeven, en soms zelfs veranderd.
Hier enkele brokjes nostalgie met muzikanten die vandaag nog steeds de pannen van het dak spelen:
- DJ Grazzhoppa die zijn DJ Grazzhoppa's DJ Bigband terug on the road zet met Fabrizio Cassol en Monique Harcum;
- Jason Moran, die in 2002 zijn eerste soloplaat You've Got To Be Modernistic voorstelde. Zag hem recent een fenomenaal soloconcert geven op een buitenlands festival. Eentje om te koesteren;
- Dave Douglas, wiens bands ik van nabij volgde vanaf begin de jaren 90. Uitmuntend trompettist en de creativiteit van een gigant. Komt met zijn Gift Trio;
- Jim Black, de drummer van Dave Douglas indertijd, die toen een soort Lander Gyselinck van vandaag was en all over the place, de meest guitige drummer van de scene. Woont vandaag in Berlijn en komt met een Europees trio als Jim Black & The Schrimps;
- Iva Bittová die in 1999 met Vladimír Václavek een legendarisch concert speelde in een uitverkochte theaterzaal van Vooruit en bedankt werd met een staande ovatie. Bile Inferno was toen een baanbrekend album. Iva en Vladimír komen dat opnieuw spelen met ook nieuwe songs;
- Aka Moon dat me terugbrengt naar het prille begin in 1987 toen ik Trio Bravo in het café van Vooruit voorstelde. Fabrizio Cassol is al lange tijd een compagnon de route, hij stelt een sprankelende band samen rond het meeste uitbundige en geniale jazztrio in dit land.
- Otomo Yoshihide - de Japanse John Zorn - die midden de jaren 90 met tientallen Japanse muzikanten Gent veroverde en ons liet proeven van zowel gearrangeerde jazz standards als pure noise. Een monument die met zijn New Jazz Quintet opnieuw een podium krijgt in de stad;
- Philip Catherine die ik in 1977 aan het werk zag met de Nederlandse rockband Focus in Vooruit. Hij speelde toen een stukje solo met een analoge cassetterecorder dat me van mijn sokken blies. Ondertussen 80 en nog steeds één van de grootsten. Komt in trio.
- Flat Earth Society, dat ik nog als trio heb geprogrammeerd met de ritmesectie van wijlen Xero Slingsby en later uitgroeide tot de meest briljante big band ever, alle conventies op de schop en gewoon straffe muziek maken. FES werkt samen met de Quebecse gitarist René Lussier die in 1991 de Gentse scene verzamelde in een orkest met 14 muzikanten (waaronder Peter Vermeersch, het brein achter FES) en de oren van ons hoofd blies. Lussier ook maker van de iconische plaat Le Trésor de la Langue.
Er zijn namen in het programma die natuurlijk ook recenter zijn aangesloten, maar die evenzeer het goede weer maken:
-
Nabou Claerhout met haar trombone project;
- de Palestijnse oedspeelster Kamilya Jubran met de Zwitserse trompettist Werner Hassler;
- Equilibrium – het trio van de Deense gitarist Mikkel Ploug, Joachim Badenhorst en de hemelse stem van Sissel Vera Pettersen – maakte een paar jaar geleden één van de mooiste platen ooit;
- Shake Stew als Oostenrijkse glorie in bange dagen, een achtkoppige dwarse feestband;
- BJO die hulde brengt aan Serge Gainsbourg;
- trompettist Ambrose Akinmusire met een all star-bezetting met Bill Frisell op gitaar en Herlin Riley op drums;
- De Frans-Syrische fluitiste en vocaliste Naïssam Jalal die haar nieuwe plaat Healing Rituals voorstelt;
- Vitja Pauwels met zijn quartet;
- het Noorse piano trio van Tord Gustavsen, …
Het is een litanie van namen, ik ben er mij van bewust. Ik hoop dat ze als muziek in de oren klinken en je een beetje doen duizelen, maar vooral goesting doen krijgen in een mooi, avontuurlijk en sprankelend seizoen. We zullen je warm onthalen en je oren verwennen.
