“Contemplative yet lively, peace-seeking but intense, contrasts abound as Koo embraces jazz’s freedom of expression without forsaking technique” Mojo ★★★★
“Heerlijk album van een toptalent” – De Standaard ★★★★
De Belgisch-Japanse pianist Alex Koo presenteert met 'Blame It on My Chromosomes' zijn meest persoonlijke album tot nu toe. Samen met zijn vaste trio — bassist Lennart Heyndels en drummer Dré Pallemaerts — graaft hij diep in zijn herinneringen en identiteit.
Het zorgt voor een verrassend parcours, waarop zelfs gefloten en gezongen wordt. Maar bovenal hoor je vingervlug, emotioneel en avontuurlijk samenspel, met op de plaat twee tracks met niemand minder dan de Amerikaanse trompettist Ambrose Akinmusire.
Alex Koo Trio
Alex Koo (piano), Lennart Heyndels (contrabas), Dré Pallemaerts (drums)
Met Melting Pot slaan drie Europese festivals en twee zalen de handen in elkaar voor een nieuwe muzikale creatie. Berlin Jazz, Saalfelden, Jazztopad Wroclaw, Victoria Oslo en Ha Concerts nodigen vijf krachtige, eigenzinnige spelers uit de Europese scene uit om samen 'in the moment' nieuwe muziek te creëren.
In vorige edities waren dat o.a. Louise van den Heuvel en Pak Yan Lau, dit jaar stelt Ha Alex Koo voor in dit ensemble.
De groep van 2026
Sofia Salvo (via Jazz Berlin - bariton sax), Hendrik Sandstad (via Oslo - contrabas), Judith Schwarz (via Saalfelden - drums), Katarzyna Kapela (via Wrocław - viool), Alex Koo (via Ha - piano)
Als zoon van een Japanse vredesactiviste en een Belgische missionaris die in de jaren zeventig naar Japan werd gestuurd, weigert Alex Koo zich in een traditioneel hokje te laten plaatsen. Zoals het gerenommeerde Duitse tijdschrift Jazzthetik het verwoordde: "Alex Koo tart elke categorisering."
Met tien unieke, persoonlijke nummers is 'Blame It on My Chromosomes' meer dan een muzikaal statement; het is een vorm van zelftherapie. “Voor mij gaat het om het accepteren van wie ik ben en al de rest gewoon los te laten.”
Zo draagt hij het nummer “Jonass”, op aan een jeugdvriend, die tragisch is overleden. “Toen we kinderen waren, gingen we skaten en deden we domme dingen met winkelwagentjes, geïnspireerd door Jackass”, herinnert Koo zich. “Daarom noemden we Jonas ‘Jonass’ – hij had de grootste glimlach die je je kunt voorstellen, zijn lach was aanstekelijk, maar hij was ook de meest roekeloze van ons allemaal.” Het zorgt voor een speels en aangrijpend eerbetoon waaraan ook Ambrose Akinmusire zijn steentje bijdraagt.
Voeg daar met 'Eagle Of The Sun' nog de filmische tribute aan Ennio Morricone aan toe, zijn zingen tegen een overmatig prikkelende wereld op 'Slowly' of zijn humoristische verwijzing naar zijn tijd in New York bij 'Hey Man, We Should Play Sometime'. Stuk voor stuk nummers die barsten van emotionele zeggingskracht.
“His distinctive blend of jazz, neoclassical, ambient and minimalism is built on a solid foundation of contemporary jazz romanticism.” – DownBeat – ★★★★
"When listening, Keith Jarrett’s name came to mind several times. Not because Koo’s playing is similar to that of the American master, but because it is of the same exceptionally high level." Trouw
foto © Alexander Popelier
Meerstemmige pop met wereldse grooves
11:00 Tickets
Tussen absurdisme en ontroering
20:15 Tickets
Een psychedelische trip met funk, ambient en impro
20:15 Tickets
Ontvang algemeen nieuws, een jazzbrief van de programmator of enkel het programma voor kinderen.
Ik schrijf mij inDoor in te schrijven, ga je akkoord met ons privacybeleid.
