zo 22 mrt '26

Cabana Belgicana

'NOT DARK YET' met o.a. Roland en Johan Heldenbergh

Een ode aan het leven met Americana, country en blues

€ 30 VVK / € 34 ADK
€ 6 Uitpas reductie + EDC

19:15 Deuren
20:15 Concert

Volg je ons graag op de voet? Ontvang als eerste alle essentiële updates rond nieuwe namen, acties en laatste tickets. Sluit je aan op onze Whatsapp Community.

kom erbij op whatsapp (klik met je telefoon)

Voeg toe aan kalender Voeg toe aan je favorieten

Americana, country en blues

“It’s not dark yet, but it’s getting there” schreef Bob Dylan met pijn en spijt in het hart, maar met een verlangende en spannende blik op de mogelijkheid tot iets nieuws. Samen musiceren voelt altijd nieuw. Laat ons mooie momenten maken. En muziek. Een beetje lachen. Want… We zijn niet echt bang van eindes. We zijn alleen bang van de angst zelf.

Cabana Belgicana is een vriendengroep die samen muziek maakt en daar soms een verhaal in verweeft. Johan Heldenbergh en Roland worden vocaal en muzikaal gedragen door muzikanten die hen warm omarmen.

Deze keer gaan ze op zoek naar muziek over een einde en over het einde. Aan alles komt een einde, aan plezante dingen maar ook aan droevige dingen, aan geluk en ongeluk en ook aan het leven.

Cabana Belgicana
Johan Heldenbergh (zie The Broken Circle Breakdown - gitaar, banjo, mandoline en zang), Roland Van Campenhout (de blues in persoon - gitaar en zang), Sara De Smedt en Nils De Caster (de Robert Plant en Alison Krauss van Vlaanderen - op piano, keys en zang + viool, mandoline, gitaar en zang), Bart Vervaeck (pedal steel en elektrische gitaar), HT Roberts (bas) en David Broeders (drums), Ruud Van Claerenberghe en Nele Vanraepenbusch (techniek)

Poëtische noot

Afscheid is zwaar Ja Maar… Niets blijft. Niets… Alles eindigt.
Gelukkig maar… Eeuwigheid is een foltering.
Zou je eeuwig op een tram willen wachten?
Zou je voor eeuwig in de prachtige ogen van een prille geliefde kunnen staren?
Eeuwigheid is oneindigheid op de as van de tijd.
En… Oneindigheid bestaat niet. Op geen enkele as.
Het woord “vrede” zou niet bestaan als er nooit “oorlog” was.
Het woord “licht” zou niet bestaan als het nooit “donker” was.
Wat zou “liefde” betekenen zonder “afscheid”?
Wat zou “het leven” zijn zonder “dood”. Echte dood.
Het leven zou geen enkele waarde hebben.
We kunnen beter de “momenten” omarmen.
En het sterven van momenten. Want ook de slechte momenten sterven.
Leeftijd is niets meer dan een langzame dwang tot aanvaarding van het einde.
Bij de ene komt die aanvaarding sneller dan bij de ander.
En dan is het “lachen”…
Want hoe plezant is het niet om iedereen zich zo druk te zien maken.
Al die rare, bezige, mensen die dagelijks een verloren gevecht leveren tegen de chaos, de absurditeit en het einde der dingen.